Nog 'n gatslag vir Lox en Vroulief.

[PM]

Ek het so pas van Lox verneem dat hulle huis gister halfpad afgebrand het. 
Die polisie en forensies sal vandag 'n ondersoek kom instel.
Al sy foto's, sy rekenaar en papierwerk is daarmee heen. 

Lox is baie dankbaar teenoor sy gemeenskap.  Hy sê, binne 'n ommesientjie was almal daar om te help.  Dit is mos in tye van nood wanneer jy besef wie jou ware vriende is. 

Daar is versekering op die eindom, ongelukkig is daar sekere artikels wat soveel sentimentele waarde het, geen geld kan dit vervang nie. 

Lox, ons dink aan julle en die ongerief wat julle in die volgende maande moet uitstaan. 
Gelukkig vir jou pragtige positiewe geaardheid.  Verder het ek nie woorde nie matertjie.

[Meraai vannie Baai]

My hart klop in my keel vir julle Stoffel!! Sterkte mater, Meisiekind se nuwe liefde in haar lewe was deur dieselfde treurspel en dit ruk mens in flarde man. Toevou met omgee!
 

[PM]

Ek hoop dat AB baie gou weer toegang sal hê en kan kom saam kuier. Ek gaan hom vreeslik mis.
Ek is baie dankbaar dat hy hier en op die ander forums, die geleentheid gehad het om van sy foto's te plaas.  Dit is nou wel verklein, maar dit is darem nie heeltemal weg nie.  Ek weet wat sy foto's vir hom beteken en my hart gaan uit na hom.   

Die eerste ding wat hy vir my gesê het, is "Ons lewe nog" en ek het gelag en geskerts "dit is goeie nuus".  Eers toe hy verduidelik dat hulle baie dankbaar is dat hulle nie geslaap het nie, het ek verstaan wat hy bedoel het.  Ek het nou nog hoendervleis! 

[Trapsoetjie]

  Dis vreeslik, so 'n vlammetjie wat so mooi is in 'n braaibak, so lelik kan vernietig. So jammer Lox. Roep as daar enige iets is wat ons kan doen.

 

[Fransi]

 

Sjoe,  ek is regtig jammer dat soiets veral nou gebeur het. Baie sterkte.

[Angelica]

Lox, ek is so verskriklik jammer dat hierdie ding ook moes gebeur.
Maar soos jy se, julle leef. En ons is saam met almal dankbaar daaroor.
Daar is dinge, persoonlike goed, wat julle nooit weer sal terugkry nie. Maar julle het mekaar. Is dit nie die belangrikste?
Hoop dinge word gou afgehandel, dat jul lewens weer kan voortgaan.
Sterkte vir jul albei.

[Chichi]

Sjoe!! ek is so jammer om hierdie te hoor!! Ai tog ek hou julle in my gebede! Ek hoop dinge kyk vinnig op en dat die hulp wat nodig is met liefde gegee word! *drukkies sommer vir almal* Baie baie baie sterkte!

[PM]

Ons was vandag by Lox en vroulief en ons het 'n fantastiese dag beleef. 
Uit die aard van die saak is ons daarheen met hoë verwagting, maar toe ek hulle huis sien, van die pad af, wat swart gebrand is, kon ek nie my emosies onder beheer kry nie.  Ek het skaam vir my eie trane, agter die voertuig weggekruip.  Lox moes  MY  troos!
Sy eerste woorde aan my was:  PM, ons leef!  Kyk!  Die son skyn!
Maar al wat ek kon sien was 'n huis, 'n huis waar ons skaars ses maande gelede besoek het, vol van vreugde, vol van lewe, nou, dood gebrand.  Die stank is oorweldigend.  Die reuk van "alles afgebrand" oorweldigend.  Ek glo, 'n reuk waaraan hulle intussentyd moes aanvaar as "die norm". 
Ag fok verskoon my, maar ek snik my hart uit!
Ons stap saam met Lox deur die huis en hy wys waar wat was, maar ek is so verslae, ek vang net hier en daar wat hy sê.  Ons stap in sy seun se kamer in en ek sien die mure vol geskroeide foto's van vervloë helde en my hart klop vurig in my keel.  Die prentjie van my eie kinders en hulle helde, en hoeveel hierdie helde vir hulle beteken het, speel die Currycup voor my oë af en my hart snik.  Lox vertel van Springboktruie en ander truie en ek vang net hier en daar, want my hart huil homself stukkend!
Buite voor die deur, ek bedoel buite die gebou, staan 'n klomp "scrap".  Dit, verduidelik Lox, is die ou Remmington tikmasjien, dit was die waaiers, dit was vroulief se omkapmasjien en dit was ons lugreëling, dit was die musieksentrum en dit was....  en daar breek my hart weer aan stukke. 
Buite blom die rose asof hulle betaal word.  Die vyeboom dra hom dood aan die wonderlikste soetste vrugte.  Die plantegroei is "lush" en ek verwonder my aan die "lewe" buite en om die huis. 
Wat my die meeste verstom is AB en Antoinette se wonderlike uitkyk, hulle is so positief, hulle het dalk materiële dinge verloor, maar hulle is so dankbaar dat hulle nog lewe, dat hulle mekaar nog het, dat hulle 'n nuwe toekoms ingaan.  Ons het vandag soveel van hulle geleer! Dit is ongelooflik. 
Al wat ek kan sê is dat julle 'n wonderlike voorbeeld vir ons is en dat dit vir ons 'n groot voorreg is om mense soos julle te ken. 
Ons weet dat die volgende paar maande nie vir julle maklik sal wees nie.  Weet net dat ons julle elke dag in ons gedagtes sal hou.  Hou ons ook maar op hoogte van julle doen en late.  Ons sal dit baie waardeer!
Lief vir julle,
Ons almal.

[Meraai vannie Baai]

En nou probeer ek so deur die trane my boodskap los  Mater ons dink aan julle, deur PM se woorde het die swart beelde afgespeel op my tikker se skerm waarmee julle elke dag gekonfronteer word. Omgee kombers oor julle gesinnetjie 

[adele]

ekke ook sonder woorde       

[PM]

Ek wens net ek het die regte woorde geken...
Hulle is twee sterk positiewe mense en ek weet hulle sal bo uitkom.   
Daar vergeet ek toe skoon om hulle liefde en groete aan almal oor te dra. 

[Meraai vannie Baai]

Kom dankie skrywe vir die liefde en groete 

[PM]

en ek kom dankie skryf vir die druiwe en lieflike ryp vye uit Lox se tuin, vir ons kaas en wyn funksie vanaand.
Baie dankie. 

[Angelica]

Ek het 'n wonderlike dag saam met Lox en Antoinette en natuurlik PM en Hannes, gehad.
Soveel van natuurskoon oppad en daar, het ek lanklaas beleef.
Ons was self in die wingerde en het die oesproses aanskou.
Ons eet onder bome by die restaurant waar die hoenders tussen die tafels kom soek vir 'n happie vir die klein kuikentjies.  Hasies in 'n hok en pappegaaie wat aandag soek. Perde, ganse en self 'n Pot Belly vark voltooi die plaas atmosfeer.  Ek het lanklaas so 'n lekker hoenderslaai ge-eet.  EN, ons drink 'n Badsberg Belladonna'tjie so reg uit die Badsberg kelder.
Daarna neem Lox ons na die Badsberg kelders en verduidelik baie geduldig die hele proses vandat die druiwe die kelder bereik, totdat die wyne en brandewyne in die massiewe tenks le en wag tot botteltyd.
Dis bedompig. Dis nat en glad van die soet sap en die staal trappies is steil.  Ek begin later bietjie bewe en voel tonne beter toe ek wil in die son kom.
Ons koop bottels van Lox-hulle wyn en karwei al die pad terug Kaap toe.
Terwyl PM en Hannes saam met Lox druiwe en vye pluk vir die funksie vanaand, gesels ek met Antoinette en Annemie in die kombuis oor koffie en 'n boksie koekies rondom die tafel wat behoue gebly het.  Ons lag en praat en deel staaltjies van kinders se troues en oor die wat nog moet gebeur. Antoinette wys 'n serp wat 'n familie-lid vir haar gegee het, nog in die geskenksakkie, wat bo-op haar T-shirts gele het.  Die T-shirts het verbrand, maar die pakkie met die serp nie.  Die hang nou in die kombuis oor 'n stoel om te lug.  Dalk sal die brandreuk met tyd verdwyn.
Ek sal nie vergeet hoe Antoinette agter uit haar keel lag.... terwyl die een helfte van haar huis in swart stukke le nie.  Die reuk van brand is orals.  Maar Lox en Antoinette bly vol moed en vol hoop dat hulle dalk oor drie maande, eers oor drie maande, weer hul eie huis sal kan betrek.
Intussen gaan die lewe voort en die druiwe moet af.
Lox en Antoinette, julle is in ons gedagtes en in ons gebede. 

[Meraai vannie Baai]

Ek lees en lees alweer. Duisend dankies vir die voorreg om saam met julle deur alles te kan stap en beeldend te ervaar
AMEN dan ook op die laaste deel uit jou pragtige terugvoering Angelica -  Stoffeltjie, julle is ook in ons gedagte en gebede!