Digkuns > Kom ons help mekaar

Selfverwyt en vergifnis

<< < (2/6) > >>

adele:
wat het nou van hierdie mooie werk geword? later wanneer rustigheid dit regkry om in my dagure in te glip, kom ek terug hierna, PM, dit is baie mooi. ek sal dit graag afgerond wil sien. hoop jy beplan om dit te gebruik.

PM:
Ek het 'n rukkie gelede, ná 'n insident op 'n ander forum waar een van die skrywers wat my na aan die hart lê, deur 'n moeilike tyd gegaan het, hierdie gedig geskryf.  Dit was 'n uitroep van magteloosheid!  Ek wou die persoon aan die skouers ruk en vra:  Word wakker, 'n mens kan nie jouself bly verwyt oor dinge wat jy nie kan verander nie,  staan op en durf die lewe aan, niemand is meer kwaad vir jou nie,  net jy!  Vergewe jouself en staan op! 
Ek het al baie raad gekry oor hierdie gedig, sou graag nog wou hê om daardeur te werk tot dit soos 'n handskoen pas!  Ek sal jou inset baie waardeer Adéle.

adele:
ek ken daai magtelose gevoel, party mense vervolmaak die kuns om hul in ewige selfverwyt te koester, dit tot afgod te verhef.

PM:
Ek hoop die gedig sal nou meer sin maak.  Sien uit na jou inset!   :love7:

PM:
'n Briefie van Inalize:

Hi PM

Die terugvoer wat ek gee is uit my eie gebrekkige kennis en ervaring en is beslis nie die mening van ’n meester nie, slegs ’n mede-student van woorde. Hou dit asb in gedagte…

’n Baie diep gedig met groot waarheid deurvleg. Mens weet waar hy droogmaak en trek voorwaar baie keer mense saam met jou in die gemors in, maar die genade bly groot. Die gedig spreek tot my, daarom dat ek eers ’n dag of twee daarna geluister het voor ek reageer.

Hierdie is vir my ’n gespreksgedig – as mens dit so kan noem – wat iemand amper onder vier oë spreek. Uit my bietjie sielkunde agtergrond, weet ek mense is soms geneig om weg te skram en nie verder te luister as hulle direk aangevat word nie.
“Jy weet mos wát dit is wat jou daar laat beland het.”

Indien die gedig ’n bietjie meer afstand gee, sal meer persone geneig wees om dit te lees en op hulle te laat groei, i.p.v. om so vinnig moontlik skuld te ontken.

Ek sou ook dalk die “van” aan die begin van reel 2,3,4 weglaat. Dit kan die gedig se vloei versterk. Deur die ; na reel 1 te vervang met : is daar genoeg aanduiding dat die diep donker poel verder omskryf word.

"Jy sit vasgevang in 'n diep duister poel;
van nagdonker wat jou siel gevange hou,
van eensaamheid wat jou elke asemteug verstik,
van selfverwyt wat oor jou gewete spoel."

Sou ek dus voorstel om ’n klein bietjie aan te pas en net effens minder aanvallend te maak deur te sê:

Vasgevang in 'n diep duister poel;
nagdonker wat jou siel gevange hou,
eensaamheid wat jou elke asemteug verstik,
selfverwyt wat oor jou gewete spoel.

Nou is die “jou” steeds daar, maar tog sagter as “jy” en “jy weet”.

My eie styl is baie meer gekonsentreer. Dus sou ek baie van die ander sinne verkort het, maar elke skrywer moet sy pen in die inkpot doop soos sy hand dit vind.

Ek voel geëerd dat jy my mening vra, want ek hou van jou werk. Hoop ek het nie êrens op ’n liddoring getrap nie.

Liefdevolle groete
Inalize

Navigation

[0] Message Index

[#] Next page

[*] Previous page