Oh jinne Meraaitjie.... nie alles is opwindend nie, maar dalk is ek net gewoond aan dinge wat ander nie altyd sien of ken nie. En dis n voorreg wat ek soms nie altyd voor dankie se nie... Elke werk het mos maar sy beserings...
Die Seemanne / Seevaarders of Seafarers is mense wat erg afgeskeep was in die pestelike vlermuis-siekte se tyd.
Meer as 30% meer selfmoorde het op skepe voorgekom sedert die eerste grendel-tyd.
Feitlik elke ding waarmee ons werk is iewerste oorsee gemaak, so iewerste was n skip wat dit kom aflaai het.
Op hierdie skip was daar hoofsaaklik mans wat op n yster vaartuig weke en maande moes seil om dit af te lewer.
Hulle diens- kontrakte werk gewoonlik soos 3 maande of 9 maande werk, en 2 tot 3 maande af.
Maar daar is boeke te skryf oor omstandighede en Skeeps-eienaars en kondisies hoor...
By meeste hawe dorpe is die Sevaarders 'Engel' (embleem).
Hulle weet, al kan hy nie die taal praat nie, dis die eeeen plek waar hy veilig gaan wees, want die plek is net vir Seevaarders.
Home away from home.
Die Missions is meestal Anglikaans gedryf maar nie noodwendig almal meer nie. Maar dis verseker n Christen instansie, deur God gedryf.
Daar is n klein kerkie in ons Mission gebou, n restaurant, n bar en n winkeltjie. Die Seevaarders bussie (wat ek ook lank vir hulle bestuur het op n kol) gaan ry by die skepe verby en wie wil klim is welkom, en dis gratis. en so word hulle weer afgelaai (3 keer per dag).
O jitte.... en hier sit ek wraggies weer.... ek hol gou ...tatta....
